karar-sız

tekrarlıyorum çıkarımımı..

bi 10 gün önce doğsam daha mutlu olabilirdim. o zaman terazi burcunun en spesifik özelliği olan kararsızlık bünyeme sirayet etmez, bende çat çat verirdim kararlarımı tek hamlede ardıma bakmadan , hep diğer alternatifleri düşünüp acabağaaaaamı demeden.

çok yoruluyorum lan hayat. karar vermek zorunda olmaktan, verdiğim kararın fizibilitesini yapmaktan, 10 yıl geçse de acaba doğru mu yaptım diye sorgulamaktan. zaten zorsun , neden bi de bu yükü verdin bana ? salata yerken aklımın pizza da kalmasından, aldığım bulüzün diğer rengini düşünmekten, çalıştığım şirket yerine diğerini mi seçseydim demekten , attığım adımı gittiğim yolu ve milyon alternatifi düşünmekten çok yoruldum . keşke herşey analitik zeka netliğinde olsa. artısını eksisini yazsam herşeyin, duygudan arınsam ve evet desem bu! sonra hiç pişman olmasam. ama cesaretim de olsa .

bana dedi ki demek ki bu ara ikilemlerde kalmadan karar vermen ve bu yönünü geliştirmen gerekiyor. evren sana öyle bi enerji göndermiş. bu ruh halinde kal.. kararsız, ikilemde kafayı yiyen ve far gören tavşan kafasında. oysa benim en büyük bedduam insanlığa kararsız kalın olurdu .

hayatıma her hafta bambaşka deneyimler sokuyorum. her ne kadar dışarıdan aynı görünsem de halının altı sürekli kaynıyor. düşüyorum, kalkıyorum. geçmişi hatırlayıp yüzleşiyorum. önemsiz dediğim şeylerin nasıl olur da dönüm noktası olduğuna şaşıyorum. ve genelde mutsuz oluyorum. bu dimak beni 33üne getirdi ama daha fazla taşımıyor. yenisini inşa ediyorum. ama maalesef benimki iş bilir müteahhit malı olmadığı için çok sıkıntılı, yorucu ve uzun bir süreç.

ah bu ben ..

korkma

Merhaba içimdeki küçük kız çocuğu ,

kocaman bedenime sıkışıp kalmış, bir yetişkin gibi davranamadığım için kocaman kararlar almasını beklediğim benim ürkek, güzel çocuğum .. 

sana en çok ben istemediğin gibi davranmışım bunca süre.. sesini duymamış, sana danışmamış , milyon yük vermişim omuzlarına .

çok özür dilerim.

ben bilmiyordum senin orada , yüreğimin hemen üstünde olduğunu. aldığım ve alamadığım senin almanı beklediğim kararlarla seni korkuttuğumu. inceden bir sızı geliyordu ama bilemedim vicdanımın senin çığlığın oldugunu . nasıl da kimsesiz bırakmışım seni . nasıl da yokmuş bunca zaman en güvendiğin insan .. ben .. ne şanssız deneyimlerin var benim yüzümden. "insan kendisine bile güvenmemeli" yazık bana . daha çok yazık sana .

ama burdayım artık. biliyorum senin tam yüreğimin üstünde olduğunu. tek dileğim orada en güzel havalarda yalın ayak salıncakta sallanman . alıcam hayatımın sorumluluklarını bir yetişkin gibi üzerime . seni sarıp sarmalıycam, yaralarından öpücem. sevicem seni. çok toyum ama daha. zaman alacak bunlar. bilmiyorum ki nasıl sever insan kendini? nasıl sarar yaralarını , nasıl şevkat gösterir kendine. hep vermişim, hiç saklamamışım kendime . iyiliği, huzuru, mutluluğu hep başkasına yaraştırmısım .

canım kendim. tutucam ellerinden, beklemiycem birilerinin yara bandını . burdayım ben.. yalnız değilsin. sesin duyulmaz değil, gözündeki yaşı silicem . seni hep sevicem..

korkma ben varım ..