bi şarkı daha

birden çalıp tüm sıkıntını alan telefonlar gibi birden çalıp çoook eskilere götüren , anlamsız bi gülümseme bırakan şarkılar ne kadar az .  buldun mu kaybetmemek lazım her ikisini de tutup bırakmamak , sarıp sarmalamak şart.

zannediyorum ki bu kodumun dünyasının yüz ölçümü kadar büyük nüfusunda yalnız kalıp kendi düşüncesinde boğulmak insan ırkından başka kimseye nasip olmaz. çayı damardan alsam .. yada çikolataya geri başlasam . sevgili dolunay .. sevmiyorum seni . ilişkimizi noktalamak ve seni bir daha bakış açımda görmek istemiyorum . siktirgit hayatımdan. bi insan yalnızken bile çok sesli bir koro kalabalığına maruz kalabiliyo yazık ki .ve ben salt sessizlik talep ediyorum . bazen ölüm kadar sessiz olabilmeyi arzuluyorum . bide akşam olsun . bu kadar

çay?

bazı hüzünler var  .. 2 demlik çay iyi gelmiyo .. sen yaşama , ya da bi ilaç var onu tavsiye edeyim sana . bööööyle jöle kıvamına gelsin beynin. o zaman çay işini görür. bazen peçeteler rulo rulo bitiyo . bardaktaki çay bitmeden yeni demlik doluyo , bazen ev dumanaltı oluyo . bazen gerçekten mümkün olsun istiyosun beyin nakli. acaba beyin naklinde duygular da geçer mi? acaba bir insan bilfiil nezleyim zannedip aylarca burnundan beyninin aktığını farketmemiş olabilir mi? acaba bazı şeyler olur diince güzelleşir mi? bir ateş böceği bile yok trafta karanlığımda yol gösterecek . bazen çiçekleri sulamak sakinleştiriyo, daha çok yeşillik daha çok huzur demek . zennelik zor bir iştir ve küçük çocuklara "çocuk" olmanın dışında anlam yükleyen çükü düşeseciler var bu ülkede . bide onları salan mahkemeler. einstainla bazı ortak noktalarım var ve bu beni mutlu yapıyo. anlaşılmaz üzüntülerim, son bölümünde 50 dakika aralıksız ağladığım diziler var . bazı şeyler hiç bitmese dedirtiyo . mesela künefe . mesela haftasonu , bazı yollar ve iyi anlar. hepsi bitiyo demlikler gibi . noldu hooop döndüm başaaa .. ananemi özlüyorum . çok hemde. babanem göz kırpıyo bazen gece. sallarken başımı seviyo. anenemin arkasından koşarken gitme diye hep ağlıyorum . gözlerim belediyenin önündeki fışkiye gibi . sanki bana vermişler tüm sorumluluğunu . sempatik sinirlerle anlaşıp özerkliğini ilan etti ikiside . benden bağımsızlar artık beynim gibi . oda takılıyo bi kuşun kanadına ara ki bulasın . hoooop kondu hooop uçtuuu gitti . utuyorum herşeyi . erken bunuyorum. not alayım da unutursan okuyayım yakın gelecekte. şükür ki organlarım birbirine bağlı , balok olup bi martıya yem olurdum mazallah. bankamatikte para unutan sayılı türkten biriyim ve bu beni çok özel yapıyo . özellik mi? bana hiiiiç bişey katmıyo . yazık.

çay var içer misin?