birden çalıp tüm sıkıntını alan telefonlar gibi birden çalıp çoook eskilere götüren , anlamsız bi gülümseme bırakan şarkılar ne kadar az . buldun mu kaybetmemek lazım her ikisini de tutup bırakmamak , sarıp sarmalamak şart.
zannediyorum ki bu kodumun dünyasının yüz ölçümü kadar büyük nüfusunda yalnız kalıp kendi düşüncesinde boğulmak insan ırkından başka kimseye nasip olmaz. çayı damardan alsam .. yada çikolataya geri başlasam . sevgili dolunay .. sevmiyorum seni . ilişkimizi noktalamak ve seni bir daha bakış açımda görmek istemiyorum . siktirgit hayatımdan. bi insan yalnızken bile çok sesli bir koro kalabalığına maruz kalabiliyo yazık ki .ve ben salt sessizlik talep ediyorum . bazen ölüm kadar sessiz olabilmeyi arzuluyorum . bide akşam olsun . bu kadar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder