bazen diyorum arkadaşlık ve hatta dostluk tabanında samimiyet bu kadar zor olmamalı ..
biz susam sokağı jenerasyonuyduk , arkadaşlığın kardeşlikten öte olduğu filmlerle büyümüştük oysa.. ne tuhafsın hayat .. insana kendini unutturuyosun , bi sevgili , eş falan veriyosun insanı kendi içinde dejenere ediyosun .. hayatını "2kişilik kafi mutluluk" duvarlarıyla örüp kapının kilidini de yutturuyosun .. sonra da sosyal mecralarda düğün dernek yaptırıp , mutsuzluklara "kıyamam <3" lı sözde tesellilerle tatmine zorluyosun ..
ben buna çok üzülüyorum .. ben buna gerçekten çok içleniyorum .. o kadar ki .. derinlemesine kaybolup sabahlara kadar göz yaşı dökebilir ,, gerektiğinde yapanlara elimi belime koyup , sipsivri yılan dilimi çıkarıp carlayabilirim ama biliyorum ki bi faydası olmayacak kaçan trenlere ..
susuyorum isteksizce .. geçip gideni izliyorum ..
ve bi şarkı .. 5.ye dinliyorum .. doğuran sağolsun ..
Biz "geçip gideni" izleyenlerden olmayalım.
YanıtlaSilSeni yerim demiş miydim?
olmamalıyız zaten .. sen o kadar kaybolmuşken yanıma gelmek için beşiktaş şeridinde, ben o kadar beklemişken senin gelişini .. olmayalım da ..
YanıtlaSil