promotheusgiller

belki en büyük hatamız bunca sıkıntı varken omuzlarımızda normal bi hayat sürme çabamızdır..

promotheus gibi boyundan , cüssenden ve hissiyatından büyük bi dünyayı sırtlanmış alıp giderken veya sadece hali hazırda dengeni korumaya çalışırken , düşerayak , dururayak, beklerayak .. aslında kuşmuşsun gibi .. uçarmışsın da hava kötüymüş , fırtınadan çekinirmiş gibi görünmek .. gururundan veya safi lanetliğinden eğmemek boynunu .. olumsuzluk eylemlerinin hiçbirini kabul etmemek ..

amerikayı yeniden keşfedermiş gibi olmasın ama ; hayat bizi sürekli sınıyor sevgili dostlarım .. bazen bi tabak yoğurtla, bazen kedi yavrusuyla , bazen kötü bi arkadaşla .. en çokta zeytinyağıyla .. bide anlamsız insanlar serpiştiriyor etrafına bazen .. ama hep aynı yerinden sınava giriyosun kitabın .. tahammülün ve vicdanın en çok soru çıkan yer ..

pek çok şey kaybettim.. bunların arasında en çok aklımı özlüyorum .. oscar wide olaydı keşke.. daha çok cümle kursaydı .. bazısı anlamsız olsaydı da beynime kramplar girseydi anlamak için .. hayatımda bazı cümleler var .. hissiyatına mukabil olmadan anlamak imkansız .. ve kelimeler .. hiçbirinin içini dolduramıyoruz kocaman duygularla ..

bazen diyorum ki .. mutlu olma ihtimalimiz collesiumda halil sezaiyle karşılaşma ihtimali kadar .. ve ben .. zeytin tanesinden hitlere kadar geniş empati kurma yetisine sahip olan.. empati kurmayana ,, hatta spesifikleştirmek gerekirse benimle empati kurmayana değil .. bana çok yazık..

şarkı