uzun zamandr bi çok düşünce ,, hissiyat dalgalanıyo aklımda ama niyeyse bi türlü toparlayamıyorum .. durup bekliyorum , kendime kulak veriyorum ,, avuçlarımı açıp onları kovalıyorum ama bi türlü olmuyo ,, o kadr çok dağıtmışım ki bi araya toplayıp işte bunlar diye koyamıyorum önüme ,, oysa yapabilsem .. hani 2 cümleyle değil ama 2 saatte anlatabileceğim duygularım olsa herşey ne kadr kolay olacak . hani bi kuple sığ olsam .. fena olmazmış , ama öyle biyer ki kendi düşüncemde boğuluyorum ilk defa .. düşündükçe geniş denizlere açılıyorum ve ben yüzme bile bilmiyorum .. hep babam vardı göz kulak olan .. hep simidim vardı boynumda boğulmamı engelleyecek .. oysa şimdi .. yuvadan atılan kuş gibi hissediyorum kendimi ..
hani diyorum ya kaçtır "kimse bu kadr zor olucağını söylememişti" diye o kadar şaşırıyorum ki kendime .. hiç çaresiz olmadım bn .. hiç tarzım olmadı bu giysi .. şimdide nasıl giyilir onu bile bilmiyorum .. yitirmemem gereken tek şey umudum .. zira tek sahip olduğum olmasından kaynaklı sanırım .. ama o da gidiyo günden güne .. artık utanmıyorum söylemekten .. kötü hissediyorum .. daha fazla maske istemiyorum takacak .. kabulleniyorum ilk kez kendimi .. ve bu bile bi güç gösterisi değil mi?
iyi olucak .. güzel günler bizi bekler .. ama zaman di mi ..
ally izliyorum bu ara .. bi insana bu kadar tapıp anca bu kadr çok nefret edebilirim sanırım .. sanırım haleti ruhiyemde onun bölümleriyle değişiyo .. dün iyi olup bugn kötü olmamda bundan herhalde .. dün işten çıkıp o bomboş yolda omuzları dik, kendinden emin ve herşeyi yapabilir bi edayla yürümüştü ,, o anın gazıyla evet demiştim yaa .. dünya yıkılsın ben bastan kurarım .. bugün o kadr iyi bi bölüm değildi sanırım zira ben ortadayım ..
o değil de bi şarkı vardı ,, que sera seraa what ever will be will be .. the future's not ours, to see que sera sera ..
ahh .. annemi özledim ..
yutup
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder