tek acımın dizlerimdeki yaralarda olduğu günleri özledim .. sonra kurduğum hayalleri ve o hayallerin zamanlarını özledim .. misal 10 yıl öncesini .. ergen bunalımlarımı ve saçlarım çirkin olduğu için sahip olduğum intihar eğilimlerimi özledim .. misal üniversiteyi kazandığım günü özledim .. emreyle sonuçlarımıza baktığımız o andaki şaşkınlık ve gururu, peki şimdi n'olucak hissiyatını .. kardeşimin çikolatasından aşırdığım , sokakta tozun toprağın içinde pespaye kaldığım günleri özledim ..
sesimin gür çıktığı , güçlü günlerimi özledim .. ananemi özledim sonra babanemi .. çok özledim hemde .. yalan söylemediğim , makyaj yapmadığım veya makyajımın akmadığı günleri özledim .. her sabah kendimi avutup , her akşam ağlamadığım günleri ..dünyanın merkezini kendim sandığım günleri özledim.
ben mutlu olmayı özledim .. bişeylerin gerçekten olabildiğini , yoluna girebildiğini , ideallerin gerçekleşebileceğini görmeyi özledim ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder