ya kediler?

bazen çok yalnız hissediyorum. televizyonun sesini açıyorum, playlistimi saçma sapan şarkılarla ama en çok bağıranlarla doldurup basıyorum "play"e , tosbik ve pertevle ve hatta her bir çiçekle uzun uzun sohbet ediyorum açıyorum tüm ışıklarını odaların .. çıkıyorum balkona.. bi küfür saydırıyorum , bi sigara yakıyorum .. burnumun ta ucunda ince bi sızı .. böyle hapşurasıymışsın da kaçıvermiş gibi sanırım gözlerim de eş zamanlı hülyalanıyo..

bazen korkuyorum uyumaktan. sanki ben gözlerimi kapatınca çok kötü bişey oluvericekmiş gibi.  hiç canım istemiyo ki .. uykum da yok zaten diyorum akıverirken uyku minemden.

bazı laflar var. tüm geniş zamanlarda fizibilite çalışması yapılmış sanki onlar için. bi kelime , koca kelime havuzunun içine atıyo . boğulası oluyorum , baştan çırpınıyorum ,sonra bırakıveriyorum kendimi phı insan yaşına eşdeğer havuz suyunun içine .. şöyle derince soluyorum tüm suları yutsam diyorum . bi bakıyorum ayaklarım yere değmiş. sonra gene dolmaya başlıyo havuz .. 5 işçi 3er kova alıp gelse boşalmayacak problemlerin içine yuvarlanıyorum.

bazen 10 defa dinliyorum bişey olmuyo da 11. de bişey oluyo . tık diyo duyuyorum ben oysa o sessizce derken . bi havuzda evde doluveriyo. tavan aktı diye komşu geliyo .

ya diyorum balık olsam dönsem dursam yuvarlak akvaryumda .. ama olmaz.. kediler aç kalır ozaman..