duydun mu ..

ağlayamadım ..

annem bana söyledi .. ben dinledim .. şöyle 2 damla yaş süzüldü .. sonra taş kesildim ..
hep böyle olmuşluğun mutsuzluğu takıldı kaldı sonra boğazıma .. bi baktım semalardan geriye .. hep benden çok üzülen vardı , hep teselli edilmesi , toplanması ve yanında olunması gereken bi "başkası" .. ve anlamsız bi şekilde onlar hunharca katlederken muhtaç profilini , hiç sorgu sualsiz güçlü olmak bana kaldı .. hiç istemedim ama .. kendimi yerden yere vurmak istedim acımda , unutana kadar ağlamak , bayılmak .. hayat dursun istedim sonra , benim acım varken nasıl döner diim istedim ..

olmadı ama .. hep korkan var gözyaşımdan .. toparla kendini diye bağıran .. hani vardı ya çocuk canını acıttığında niye ağlıyosun diye azarlayan babalar ..

alıştım sonra .. ağlamamaya .. ölsem de .. bitsem de .. ağlamadım .. sustum .. baktım ..

kaybettim babanemi .. canımdan can gitti .. sultan babanem de gidiverdi .. hayatımın yarısından çoğu bitiverdi ..

sustum gene .. acı çekmiyorum sandılar .. çokta koymadı dediler .. ben ölmüşken bi kere daha öldürdüler ..

daha çok ağlıyım istedim .. babaneme .. ananeme .. bayram sabahlarıma .. masama .. hayallerime .. yalnızlığıma .. sevdiğime .. gece 3 lere ..

sonra melis blog yazdı .. ben dinledim .. izledim .. ağladım .. sabahlara kadar .. akşamlara kadar ağladım ..