ölümmüş ya

devasız bir hastalığa yakalanmışım . ince hastalık , öksürdüğünde kan gelenden . hem de en son raddesi farkedilmişim . tıp çaresiz ..

tam tekmil ciğerlerim ağzıma geliyor öksürürken boğazımdan ters peristaltik hareketle .. istikrarla.. midem özerkliğini ilan etti, tek başına ayakta kalma uğraşında,dışardan bişey kabullenmiyo bünyesine .. birden üşüme geliyordu önceleri .. şimdi ateş topu gibiyim .. kıpkırmızı .. karda yuvarlansam eritiyorum yolları , üfff! diyorum oda ısınıyo .. her uzvum ve organım ayrı hareket ediyor.. gördüğüm,duyduğum düşünce oluşturmadan eriyor .. beynim jöle kıvamında , dün kulak memesiydi , yarın sıvı .. sonra uçacak..

bazen aklıma geliyo ,, ağlıyorum .. sesimden ev arkadaşım korkuyo , bina yıkılır sanıyo üstümüze , peçete veriyo , su sonra .. uyuyorum üstümü örtüyo .. korkuyo ölümden .. ve hala hayalleri var..

biliyo musun kirpik diplerimin varlığını öğrendim . farkında mısın sen kirpiklerinin ve diplerinin? ehemmiyetinin? tuzlu su iyi gelmiyo onlara , ağrısı sabaha kadar uyutmayabiliyo .. valla .. doğru söylüyorum ,, benim canım kıymetli de değil .. bak duruyorum duvar gibi , yıkılacak apartmanımızın duvarları gibiyim .. bilsem de sonumu hala duruyorum dimdik kara kışa ..

ölmüşüm sonra .. otopsi yapmış , göğüs kafesimi açmışlar tam ortasından .. açarken kırmışlar tüm kemiklerimi .. sakınıp sakladığım kalbimi almışlar , içimi boşaltmışlar .. hissediyorum ben diyememişim . lal olmuşum sesim çıkmamış , canım acıdı .. neşterin ilk dokunmasından dökülene kadar içim .. kemiklerim .. hepsi kırıldı ..

sonra hep bu çalmış ..