Otururdu pencerenin kenarina.. İkiside.. Sanki bu dunyadan degilmis, sanki artik vuku bulan hicbirsey onu ilgilendirmiyormus.. Sanki o icindekini bastirmak isterken bos sokaklarin bekciligini yapiyormus gibi..
Biliyordum zaten guzel bir hayat yasamadigini, hep zorluklar vardi, imkansizliklar sonra.. Vardi elbet herseye cevabi, suskunlugunu eksiklik sananlar haddinden fazla yanildi, onlara en iyi cevabida gittiginde arkasndan dokulen iyi dilekler oldu belki.. Kocaman bir umman vardi icinde , gosterdigi sadece damlalariydi oysa soyledigi turkulerin, nefeslerin arasinda suzulen ve en guclu kadindi gordugum..
Tek istedigi huzurdu eminim.. Ailesiyle birlikte, huzur dolu bi hayat..
Sonra ben.. Genlerin cekiminin en buyuk kaniti..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder