Aysel gureli ozledim .. Sanki onunlayken dunya daha bi guzeldi .. Her gordugumde onu rengarenk piril pirildi .. Sanki koyu renkler yok gibi dunyada .. Hep fosforlu .. Sanki kotulukler yok gibi .. Hep iyi .. Sanki ölüm yok gibi canli .. Ve hersey mumkunmus gibi hayatta .. Neseli ve umut dolu ..
Onunla birlikte en cok umut öldü sanki .. Simdi hersey namumkun .. Hersey donuk .. Biyerde hayatini okumustum .. Yasadigi zorlukla dalga gecercesine anlatirken yuregi kaniyodu .. Ve sanki ben ondan ogrenmistim "deli" olmasini .. Simdi ise dayanagimi kaybetmis gibiyim .. Nerden ogrenicem delirmesini? Yok gibi yapip bu hayatla dalga gecmesini? Yada kuru umutlarin yeserecegine nasil ihtimal vericem koru korune .. Delilige sarsam? Totem yapsam? Ne biliim aslinda olmus gibi yada hic yokmus gibi davransam .. Kan kussam da bloody mary ictim desem misal? Ayselsizde guzel olur mu acaba hayat .. Yada o kadar umut dolar mi insan ..
Ama ben biliyorum .. Ne kadar ayselde olsa .. O da aglardi dudaklarini isira isira ,, kendini inandirmaya cabalarcasina dinlerden benim hala umudum var' i benim gibi .. Rengarenkte olsa disi ,, gorurdu icimdeki kara boslugu gozluge ihtiyac duymaksizin .. Ve anlardi tek kelimemi duymadan dislenmis dudaklarimi .. Zaten bi o gorurdu onlari .. Aynadaki aksinden aşina yerlerine ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder