bi maslow bi hawthorne ve bi mevlana.. bi gün ..

maslow ihtiyaçlar hiyerarşisinde belli başlı basamakları atlamışsın ki kariyer ve üretkenlik senin için bir başarı ve hedef
ama bir taraftan da sevgi yada anlaşılma noktaları geride kalmış
piramidini dik tutmak ya da yükseltmek için hayatını dengelemen lazım
yıkman değil
kaçmak = yıkmak
temel ihtiyaçlardan bile yoksun kalabilmek
kalmak = savaşmak
şartları geliştirmek
yani demem o ki kaçacaksan bile adabı var ;)

dedi ..


evet haklısın .. bakıldığında fizyolojik, güvenlik, ait olma ve sevgi ve değer ihtiyaçlarını aşmışız tek istediğimiz kendimizi gerçekleştirmek ve tek sahip olamadığımız .. ve yazık ki ben de terse işleyen bir döngü var ve o adıma geçemediğim için yazık ki 0 hissediyorum kendimi ..


dedim ..


işte bu nokta özgüvenimizi sınıyor.takdir edersin ki insanların 30 yıllık birikimine 1 yılda sahip olamayız ve belki yavaştan almalıyız uğraşlarımızı

dedi..


biliyorsun ve yaşıyorsun ki biz böyle büyütülmedik .. başarılı bireylerdik ,, el üstünde büyütülen, takdirlerle okuldan dönen, istediği hayatı her daim yaşayan ve şu zamana kadar kendini gerçekleştirmiş .. ve hayatımızda ilk defa başarısızlığın tüm sahnelerini yaşıyoruz. ve bu nokta insanı çaresizliğe sürüklüyor zira bilmiyoruz şu sürecin uzunluğunu .. bekle dense ve bir zamanı olsa beklemekten gocunmayacağız şüphem yok ama belirsizlik değil mi can yakan ..

dedim..

ihtiyaç duyduğumuz Hawthorne Etkisi
ve tekrar söylüyorum yazık ki daha erken .. dayanmaktan başka alternatifimiz yok şu değişim sürecine .. Mevlananın da dediği gibi "Herşey üstüne gelip seni dayanamayacağın bi noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme ! Çünkü orası gidişatın değişeceği yerdir..."

dedi..

o sözle başlıyorum her sabaha , artık düz yol bitti kanata kanata tırnaklarımla yol açıyorum kendime ..

dedim ..

mevzubahis maslow piramidi