hala laf söyletmiyorum; ne iyi.. ne kötü .. hala eritiyosun içimi ve hala sindiremiyorum gidişini .. hani bağırıyodun gidiyorum ben diye , hani senden sonrasını soruyodun .. iyi kal diyodun bana .. hani ben öyle bişey olmıycak diye sana kızıp sarılıyodum .. sanki kendimi de kandırmaya çalışıyodum seninle .. göz göre göre gördüğümüzü yalanlıyodum .. çok seviyodun çünkü .. hani mümkünatı yoktu öyle çat diye gidişinin ..
ama gittin ..
sessiz sedasız .. bi haber bile vermeden .. hoşçakal bile demeden .. sonra ben ağladım .. çok hemde .. günlerce gecelerce ağladım .. insanlar bana üzüldü , ben sana ağladım .. herkes unuttu .. ben sessiz sessiz gene ağladım ..
sonra özledim seni .. çok özledim .. o kadr özledim ki .. 2 kelime etmeyi .. sana sarılmayı .. koynunda uyumayı .. ellerini tutup uzun uzun öyle bakışmayı .. sıcaklığını .. dedikodu yapmayı sonra seninle .. bazen anlar gibi yapmayı .. bambaşka yerlere bakıp aynı şeyleri görmeyi .. bana kitaplar okumanı .. şarkılar söylemeni .. ben uyurken başucumda oturmanı .. saçlarımı okşamanı .. saçlarını taramayı ..
hani karşıma çıkmazsın da rüyama girsen keşke .. sarılsam sana .. öpsem , koklasam seni .. doyamam ama hasretimi gidersem keşke ..
her seferinde koşa koşa mezarına gitmek çok gücüme gidiyo pamuğum .. ellerin yerine toprağını avucuma almak , deniz gözlerin yerine o soğuk taşa bakmak çok gücüme gidiyo .. rengarenk yapsam da o mezarı .. allı morlu ipler de bağlasam senin kadar ısınmıyo o soğuk mezar ..
özledim seni .. dünyalar kadar .. nolur gel ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder